Op de camping

Met de camper naar zee, zwembad en camping. Leuk voor de kinderen.

Maar voor ons? OMG.

3000 man als mieren op elkaar gestapeld.

Een knaap die met een scooter ons naar onze aangewezen plek wijst. "Oh sorry, hier hebben een paar aso's hun auto geparkeerd."

Door scooteren naar het volgende plekje.

"Oh sorry, hier hebben een paar aso's hun tent op gezet."

Na enige tijd rond crossen staan we op onze eigen postzegel.

Snel de stroom aan want onze camper heeft de schappelijke temperatuur van 40 graden bereikt.

Piet-Hein heeft een wond in zijn voet en kan niet zwemmen dus ik ga met de jongens mee. Stukje wandelen ( 3000 man betekend dus een kwartier lopen voordat je bij de zee bent) en toen ff badderen. Na de zee het zwembad in zodat we het zout weer kunnen afspoelen.

Zodra ik de zwembadzone betreedt word ik al kriegelig. Allemaal gillende Hollandse meisjes met beugeltjes en jongens die stoer doen. Pff.

Spetter spetter, gil, gil, bommetje, bommetje....pff.

En natuurlijk Tom die mij gebruikt als uithangbord in het water.

Na een kwartier ben ik t zat en zeg: " Jongens, we zitten in vak O-20. Samen blijven en dan zie ik jullie zo."

Ze gaan samen naar t andere bad maar ik ben in dubio. Moet ik Jan en Tom, toch ook pas 9 en 10 jaar oud, achter laten bij al deze Hooligans?

Ik ga voor de zekerheid even op een stoel zitten kijken wat ze doen en hoe ze zich in deze menigte gedragen. Jan kijkt me vertwijfeld aan.

Ik zie hem denken "Gaat mama nou of niet?".

Hij zwaait.

Ik zwaai terug maar blijf zitten.

Mijn oog valt op acht Nederlandse jongens van ongeveer tien jaar oud.

Een kleiner exemplaar is uit het zwembad gevlucht en gooit net voor zijn verdere vlucht een fles met water naar een van die ventjes. Die krijgt m tegen zijn borst. Dat komt aan. De stoerste van 't stel springt uit t water en rent er achteraan. Zijn achtervolging gaat gepaard met een hoop gescheld.

Ik blijf toch nog maar even zitten.

Terug in ' t zwembad wordt er druk overlegd. "We pakken 'm straks". Wonder boven wonder komt t kleine ventje terug met een 'Sponge Bob' piepschuim surfplankje. Hij springt in t water.

De sukkel die geraakt was begint te roepen: "Daarissie, daarissie!".

Maar durft zelf natuurlijk niks, dat laat hij over aan de stoere.

Die komt er gelijk aan en begint met zijn piepschuim buis druk op 't water in de richting van 't slachtoffer te slaan.

Intimideren.

Intimideren.

Af en toe slaat hij 't ventje voor zijn kop met de buis.

Niet pijnlijk, wel vervelend.

'Waarom blijft dat menneke daar?' denk ik.

De rest jut de stoere op, op de achtergrond. Als de stoere is uitgespeeld komt de volgende. Water in 't ventjes gezicht gooien. Niet een keer, twintig keer. Hij blijft zijn gezicht drogen. De rest geniet mee.

Jan en Tom kijken toe en kijken naar mij. Tom wil ingrijpen maar Jan houd 'm tegen. Ze zijn met te velen. 'Waar zijn de ouders van die kinderen?' denk ik.

Mijn gezicht komt op standje onweer. Ik wacht nog steeds en denk: "Straks ben ik weg, wat gebeurt er dan? Waarom trekt dat kind zich niet terug? Waarom helpt een van de groepsleden 'm niet. Hoe ver gaan ze?".

Nu gaan ze drijven....geen enkel kind heeft het ventje nog fysiek aangeraakt, enkel geïntimideerd, maar daar komt nu verandering in. Ze gaan 'm soppen. Met een paar tegelijk. Knak. Mijn oer moeder gevoel (of gewoon mijn menselijk gevoel) gaat door het lint.

Als een bezeten volslagen gestoord hysterisch wijf spring ik het water in, de menigte tienjarige tegemoet.

Een voor een trek ik ze van dat kind af en vraag "of ze GODVERDOMME HELEMAAL FUCKING GESTOORD ZIJN?"...en de rest, maar dat verbale geweld zal ik jullie besparen.

De kinderen zijn compleet verbouwereerd en schieten achteruit.

"Kunnen jullie wel tegen een kind alleen, vuile vieze etterbakken!".

Achter me springt een grote getatoeëerde kerel 't bad in. Als dat een van de papa's is kan die komen. Ik lust hem godverdomme ook rauw!!

Maar ik wordt blij verrast. Tattoe-boy steekt zijn duim op en zegt "Je ben me net voor wijffie, ik stond op t punt die klote jong te grijpu!. Goed gedoan!" De kinderen zijn allemaal verdwenen....alleen mini-Sponge-bob is er nog. Tom zwemt naar hem toe en zegt : "Speel in ' t vervolg maar gewoon met ons".

Jan en Tom lopen druk pratend met hun mama terug naar O-20.

Wouw, dat was vet mama! Het stoom komt nog uit mijn oren....