Colombiaanse Bus

Net terug van ons avontuur.

Canyon de Chicamocha.

Tweede grootste canon ter wereld.

Volgens het hotel prachtig!

Zo de moeite waard!

Heel park zit erbij met zwembad, bungeejumpen, kabelbaan, etc etc.

No, dat willen wij dan ook wel eens zien.

Twee uur in de bus geslingerd naar de top van de canon.

En ik wil jullie even de letterlijke tekst uit de Lonly Planet mee geven over de buschauffeurs hier, zodat jullie niet denken dat ik zit te overdrijven:

"Colombians may have impeccable manners in personal exchange but when they step into a car, like Jekyll and Hyde, their characters transform. Overtaking around blind corners, ignoring traffic lights, anything goes. The worst culprits are truckdrivers who seem to treat their job as a permanent rally. They are closely followed by bus drivers...".

Je moet je dus voorstellen dat je hier twee uur lang een berg op scheurt met een bus chauffeur, en ze doen het ALLEMAAL,

- die alle dubbele ononderbrokenstrepen negeert,

- links een afgrond van 2 km heeft maar toch,

- al bellend, meent de binnenbocht te kunnen nemen,

- naar rechts zwiept als en toch een tientonner van de andere kant aan komt

- om de zoveel km geïrriteerd kei hard remt omdat iemand, ergens, maakt niet uit waar, wil uitstappen.

Dit gaat van zijn ronde tijd af!

Ik heb menig Oma uit de bus geslingerd zien worden want stoppen is geen optie. Het is al rijdend uitstappen. Daar staat ook een speciaal ventje voor in de busdeur die je er vakkundig uit werpt of al rijdend inhengelt !

Jan en Tom hebben de hele bus onder gekotst. De chauffeur flikkert gewoon een zakje naar achter. Hij is voorbereid. Mede pasagiers gingen snel ergens anders zitten. Na 2 uur rollen we alle vijf ,ietswat groen, de bus uit.

Komen we daar, DICHT!

Ik verhaal halen bij een kereltje die daar rond loopt, "Hoe kan dat nou?"

Ik zeg : "Ik heb hier een folder en er staat : vanaf 8.30 uur.. " "Si"... zegt hij. Dus ik zeg "Bueno, tis half elf!" "Si"... zegt hij. Gevolgd met : "Pero es Lunes" (Maar tis maandag) Zeg ik: "Dat staat nergens!!" Hij kijken in de folder... "Si, inderdaad, dat staat nergens."

Hij kijkt me schaapachtig aan.

"Morgen zijn we ook dicht. Dan is het Dinsdag.", verduidelijkt hij nog even. Konden we op straat nogmaals eeuwig op de bus wachten.

Weer 2 uur terug te rijden.

De eerste bus die voorbij kwam was al vol, maar staan mocht.

Tom weer gekotst. Deze keer groen.

"Want mijn ijsje was groen he mama".

"Ja schat, jou ijsje was groen......".