Rijexamen in Israel

Rijexamen van Sus.

Terwijl ze in Nederland gewoon haar rijbewijs heeft. Maar die is niet geldig in Israel. Dus ze moet opnieuw afrijden. Ik word zelf ook een beetje zenuwachtig....

Ze neemt eerst nog even een rijlesje vooraf.

Deze wordt vakkundig gegeven door een oude pensionado die nog wat te doen moet hebben.

Sus krijgt na 25 meter al een ingreep omdat ze niet 100% stopt voor een LEEG zebrapad. Daarna krijgt zo op haar flikker omdat ze een oud wijf met een rollator laat oversteken op het volgende zebrapad.

Blijkbaar moet ze nu doorrijden?

De verklaring hiervoor is :"Die zou wel eens overreden kunnen worden door een andere auto omdat jij haar liet oversteken!"

"Hu?" Ik begrijp 't ff niet.... Maar dat blijft vanaf nu zo.

Haar spiegels mag ze niet verzetten, "want dan ziet de instructeur het niet meer".

Hallooooo? Zou het niet fijn zijn als Sus goed kan spiegelen?

Het wordt als maar gekker. Na een uur les zijn we bij de examen plaats. Daar moeten we wachten. Ik krijg te horen dat ik er uit zal moeten als het examen wordt afgenomen.

Na 10 min nog geen examinator.

Dan stapt de instructeur weer in: "Rij maar weer."

Mijn tweede "Hu?"

Af en toe sjort Opa aan Sus haar stuur. Geen enkele reden daartoe, maar ze moet toch weten dat hij de instructeur is. We rijden naar een andere P en daar wachten we weer. Waarop weten we niet. Dan stapt "de" examinator in. Lees, arrogante engerd met oorbel.

Ook pensionado.

Sus wil beleefd zijn hand schudden.

Hij neemt haar hand niet aan.

"Getver", denk ik. "Zo'n orthodoxe die vrouwen niet wil aanraken".

Maar nee, hij legt uit dat mensen niet mogen denken dat hij steekpenningen aan neemt.

Het ijs is gebroken.

"Drive".

Ik word verder genegeerd maar vind het best. Ik mag bijven zitten.

Sus doet vriendelijk.

Hij snauwt. In het Hebreeuws, Engels en nog voor het einde van de straat ook al in het Duits.

Sus probeert een praatje.

Hij was in december nog in Nederland.

"Oh, leuk gehad?" vraagt Sus.

"No, too many arabs"....

Als Sus daarna verteld dat ze wel geschrokken was van de bommen, zegt hij "We are used to it".

Sus zegt "I'm not".

Zegt hij "Then go home".

WAT EEN LUL!

En daarna zegt hij:"Stop talking, its better for you".

Ik begin mijn billen achterin samen te knijpen. Als Sus 'm niet slaat doe ik het! Wat een hufter....!

Maar een hufter met macht.

Hij blaft nog waarom ze links rijdt, waarom ze te hard rijd, waarom ze niet door rijdt.....

Niet dat hij een antwoord wil.

Hij blaft gewoon lekker om te zeiken.

"Ik zeg wat je moet doen", zegt hij letterlijk. Na 5 min moeten we terug naar de P. "Stop there, I have seen enough". Hij stapt uit.

Weer geen hand. Iemand anders stapt voorin, Sus moet achterin, opa op de bijrijdersstoel en we gaan weer rijden. Geslaagd? Geen idee.

Na 100 meter zegt Opa. "Ik laat jullie er hier uit, daar is het bus station".

Mijn derde: "Hu?"

Flikkert hij ons nu midden in Tel Aviv op straat?

Sus en ik schieten in de lach.

Hij ziet het en zegt: "Hier heb je 100 sjekkel, voor de bus...."