Halloween Fright Night

De dankbare taak viel mij ten deel om de kinderen te halen bij Halloween Fright Night.

Om 23.00 uur wel te verstaan.

Waar ik aanvankelijk drie kinderen mee terug moest nemen, werden het er uiteindelijk vijf.

Of een vriendinnetje ook nog mee terug mocht?

Vooruit dan maar, beetje proppen, moet lukken.

Voor ze vertrokken vroeg ik twee dingen:

1. Zet het geluid van je telefoon aan zodat ik jullie kan bereiken.

2. Stuur een keer een leuke foto in de familie-app.

Om 20.00 uur stuur ik een appje naar Jan en Tom: "Is het nog gezellig? Foto?"

Tom antwoordt niet.

Jan schrijft: "Mijn vrienden hebben alle foto's gemaakt."

Ik:" Stuur er ff één door dan."

Jan:" Nu niet, ga dadelijk in attractie".

Er komt geen foto.

Om 21.30 uur rijd ik richting het attractiepark.

Zonder jas.

Want ik hoef ze alleen maar op te pikken.

Duidelijk geval van "Ik leer ook nooit van mijn fouten."

22.00 uur gaat mijn telefoon. Het is Jan.

"Hoi mam, waar ben je?"

Ik: "Volgens de navigatie ben ik over drie minuten bij jullie. Is Tom bij jullie?"

Jan: "Ja, die is ook hier."

Ik: "Dan kom maar vast naar buiten."

Daarna hoor ik een hoop herrie en wordt er opgehangen.

Ik moet naar een speciale parkeerplaats voor ophalen en brengen.

Dit vinden ze nooit.

Ik ga bellen.

Ik bel Jan. Ik bel Tom.

Niemand neemt op.

Ik ga appen.

Eén vinkje. Ze krijgen niks door. Data blijkbaar op.

Pff.

Dan moet ik ze dus gaan zoeken.

Het regent.

Handig, zonder jas.

Nu moet ik ook nog plassen. Vast door de kou op mijn blaas.

Hordes kinderen komen naar buiten. Ik loop naar binnen.

De dame bij de uitgang kijkt me gek aan. Ik zeg: "Jas vergeten". Ze laat me doorlopen.

De herrie is niet om aan te horen. Blijkbaar is kei harde teringherrie nodig om de Fright van de Night kracht bij te zetten.

Geen wonder dat ze me niet horen.

Na 10 minuten heb ik Jan gevonden.

Jan: "Hoe kom jij binnen?"

Ik: "Gewoon doorgelopen."

Jan: "Echt gangster."

Ik denk dat ik nu een compliment krijg.

Ik: "Maar komen jullie nu mee? En waar is Tom?"

Jan: "Die eikel is nog pizza halen."

Ik: "Okay, maar komen jullie dan alvast mee?"

Jan: "Nee, wij moeten eerst nog even een pompoen jatten".

Pff.

Ik: "Ik ga naar de auto. Ik zie jullie daar wel."

Terwijl ik buiten richting de P loop zie ik die malloten een pompoen in hun backpack stoppen.

Mafkezen.

Tien minuten laten komt het stel aangezet.

Jan had geen backpack dus zijn pompoen draagt hij.

Een van de parkeerwachters vraagt: "Heb je die gejat?"

"Ja" zegt Jan.

"Oh. Als dat alles is." zegt de parkeerwachter.

Blijkbaar wil hij naar huis. Je ziet hem denken: "Stomme blagen."

Achter in de auto wordt er druk gepraat, foto's uitgewisseld, mobiel van het enige aanwezige meisje afgepakt, en nog drukker gepraat.

Ik vraag nog "Mag ik ook een foto?", maar ik word uiteraard genegeerd. Zo gangster ben ik nu ook weer niet.

Na een kwartier rijden geeft mijn blaas aan dat ik echt moet stoppen.

Ik: "Jongens, ik moet echt even stoppen om te plassen" en ik neem afslag McDonalds.

Als ik terug kom van mijn snelle plasje zit het stel aan tafel zichzelf vol te proppen met McKroket, milkshake, ice-koffie en hamburgers. Eentje heeft een happymeal met speeltje.

Pff.

Als alles op is kunnen ze mee.

Lekker verder klieren en stoeien achter in de auto. Dat gaat ook zo soepel met z'n vieren achterin. Vooral met drie pompoenen ertussen.

En nog meer foto's en filmpjes delen. Hierbij geldt de regel: elkaar flink dissen over hoe stom ze erop staan.

Eerst zet ik het meisje af. Dan de jongens. Dan met die twee draken van mij door naar huis.

Vanmorgen krijg ik ze het bed niet uit en is Tom stik chagrijnig.

Ik: "Jan, krijg ik nog een foto?"

Jan zucht.

"Echt mam, jij vind dat leuk maar wij zijn niet zo van het delen."