Reis naar Spanje

Heerlijk met de jongens naar Alicante, een weekje naar Opa. Hun vrienden zijn ook mee dus gezelligheid gegarandeerd.

Laatste loodjes op het werk, inpakken, inchecken en vroeg naar bed.

Inchecken kan alleen als ik € 15 per stoel extra betaal? Stoelen met extra beenruimte. De rest is zogenaamd al weg. Ik wil geen stoelen met extra beenruimte.

Ik dacht dat alleen Ryanair dit soort stomme uitbuit acties deed, begint Transavia nu ook al?

Bekijk het maar, principieel betaal ik niets bij. We zien morgen wel op het vliegveld.

Eindhoven airport blijkt, ook om half zes s ’morgens, druk. Gelukkig zijn we op tijd vertrokken. Alles loopt voorspoedig en er is tijd om wat lekkers te halen in het winkeltje.

Het worden zakken M&M’s.

In het winkeltje staat een Israëlisch kind, 3 jaar oud, te blèren om M&M’s.

Zijn Mama reageert niet.

Ik zie het jong naar buiten rennen.

M&M’s in de hand.

“Rotjong”, denk ik.

15 minuten later staan we bij gate 7 in de rij om te boarden.

In een hoekje zit diezelfde blaag luidkeels te brullen.

Vreemd.

Ik kijk om me heen.

Niemand reageert.

Kind jankt: “Ima, Ima”.

Zie je wel, Israëlisch.

“Shit”, denk ik, “er gaat een vlucht naar Tel Aviv. Dus dat jong hoort niet hier”.

Ik ga in de rij vragen “Is dit jongetje van u? ”.

Niemand.

Dus ik til hem - en de zak M&M’s - op.

Kind blijft gillen “Ima, Ima”.

Hij ruikt naar poep. Van de stress zijn broek vol.

“Stom jong” denk ik weer.

Ik geef mijn koffer aan Piet-Hein, ga uit de rij, op zoek naar de bewaking. Valt nog niet mee in de drukte. Ondertussen blijft het jong in mijn oor schreeuwen, knuistjes stevig om de zak M&M’s. Na een paar minuten loop ik maar terug naar de douane.

Daar staat een grote kerel.

Die is absoluut niet happig op het over nemen van een blèrend jong.

Ik duw het kind in zijn handen.

“Sorry, maar ik moet mijn vlucht halen. Zoek maar bij de rij naar Tel Aviv. Ima betekend mama in het Hebreeuws. Oh, en die M&M’s, die heeft hij gestolen. “

Na een prettige vlucht – met extra beenruimte want die stoelen bleven over :-) - landen we op Alicante.

Op naar de autohuur.

Twee Fiatjes 500 in dit geval want vier grote knullen kun je niet meer op één achterbank proppen.

Het contract wordt besproken, er wordt € 1100 per auto, per creditcards, afgehaald voor borg en € 87 voor benzine. We spreken af ze vol getankt terug te brengen dus dan kan de € 87 terug gestort worden.

Option full-full noemen ze dat.

Bij het nakijken van het contract staat € 87 gasolina, € 54 retour.

“Eh, excuse me, we chose full-full option so how come it says € 87 for gasoline and € 54 back for gasoline”, vraagt Piet-Hein.

“That is tax”, zegt de balie medewerkster met een stralende glimlach.

“What do you mean tax?”, vraagt Piet-Hein beleefd.

“Gas tax” zegt ze ter verduidelijking.

Alsof het hiermee nu gelijk in het gebied van de logica terecht komt?

“What do you mean gas tax?” vraagt Piet-Hein, nog steeds beleefd.

“Tax you pay for the gas”, probeert ze nog een keer.

Ik zeg, “There is no such thing as tax for the gas”.

“But it’s for putting the gas”, zegt ze.

“But you are not putting the gas, we are putting the gas”, zegt Piet-Hein, nu licht geïrriteerd.

“We have to bring it back full. So we will put the gas. In both cars”, zegt Piet-Hein er nog achteraan.

“Yes, but this is the tax for IF we have to put the gas. Your reservation was that we put the gas. Your reservation was full-empty”, zegt ze.

“No it wasn’t”, zegt Piet-Hein nu boos, “ and if it was then change it because we just said, we will tank the cars full, then we want the full € 87 back, for both cars!”.

“No, I cannot change it. Because you did not make the reservation here. But in Holland. So I cannot change it. So now you have to pay the tank tax for both cars. Or you bring it back empty and the we charge the € 87”.

In een Fiat 500 tank krijg je met geen mogelijkheid € 87 aan benzine.

Piet-Hein word pissing.

Ik begin te lachen.

Nu wordt Piet-Hein boos op mij.

“Dit is niet om te lachen. Dit is belachelijk. Hoe durven ze. Ga jij er maar om lachen!”, zegt hij.

“Schat, ieder jaar, ieder verhuurbedrijf, iedere auto, ALTIJD verzinnen ze iets nieuws om je geld uit je zak te kloppen. Of je moet extra verzekering betalen. Of er zit een kras die er niet zat maar waar jij de schuld van krijgt. Of de Fiat 500 blijkt eenmaal in de Parkeergarage een Fiat Panda. Of de BMW blijkt een Alpha (gebeurde in Italië. “Is the same car”, zeiden ze enthousiast). Nu betalen we tank tax.

We doen hier helemaal niks aan.

Neem die € 50 verlies en de rest snel vergeten.

We gaan naar Opa.

Bienvenidos a España.