BKR-registratie

Als je iets groots wil kopen word je gevraagd om een BKR-registratie. Kort gezegd, een document dat je moet aanvragen waarop staat of je al dan geen schuld hebt.

Omdat Piet-Hein en ik iets groots gaan kopen moesten we zo’n document aanvragen.

Piet-Heins document was prima in orde. Op die van mij stond “Doorlopend krediet € 1500,-”.

Maar ik weet van niks.

Ik heb helemaal geen doorlopend krediet van € 1500,-.

Meteen dacht ik aan illegale praktijken van iemand die onder mijn naam ergens een krediet had aangevraagd. Je hoort de ergste verhalen.

Er stond een telefoonnummer bij, dus ik ging bellen.

“Goedemorgen, u spreekt met Inge van de ING-helpdesk”.

ING. Hoezo ING? Ik bankier bij de ABN. Mijn vermoeden wordt sterker.

“Goedemorgen Inge, met Judith. Ik heb een BKR-registratie aangevraagd en daarin staat dat ik een doorlopend krediet heb bij jullie, maar ik weet nergens van.”

Inge antwoord vriendelijk dat ze even voor mij gaat kijken. Ze vraagt om mijn geboortedatum en achternaam en vindt inderdaad een rekening op mijn naam. Of ik mijn adres even wil opgeven? Als ik mijn adres in Oeffelt doorgeef, zegt ze dat de rekening niet op dat adres staat. Of ik wel eens ergens anders heb gewoond?

Jezus, ik woon hier al 15 jaar. Hiervoor woonde ik in Cuijk.

“Ja Cuijk. Weet u de straat nog?”, vraagt Inge.

“Ja, dat was in de Grotestraat. Nummer weet ik niet meer”, zeg ik.

Dat vindt Inge goed genoeg. Ik heb een rekening uit 1999. Het staat op mijn adres in de Grotestraat in Cuijk. Daar komt ook de post.

“Nou ja zeg. Dat is 20 jaar gelden! En heb ik dan € 1500 schuld?” vraag ik.

Inge weet me te vertellen van niet.

Dat valt weer mee.

Als ik haar vraag of ze de rekening dan voor me wil opheffen, zegt ze dat dat niet kan, omdat er nog geld op staat.

Dat valt dan ook weer mee.

Hoeveel mag Inge me telefonisch niet vertellen.

“Nou, dan maak het geld maar over naar de ABN en hef de rekening maar op”, zeg ik tegen Inge.

Dat kan ook niet.

Het is namelijk een en/of rekening.

En/of met wie?

Met dhr P. v.d. Broek.

WAT?

Dat was twintig jaar geleden mijn vriendje.

Ik begin te lachen. Goh, dat is toch ook wat.

Inge vraagt of ik met dhr. P. v.d. Broek naar de bank kan komen om de rekening op te heffen. We hebben namelijk geen pasje, dus het kan niet online.

“Ja, nee. Ik heb die man al in geen honderd jaar meer gezien! Die ga ik echt niet bellen om een rekening op te heffen. En natuurlijk heb ik geen pasje. Ik wist niet eens dat ik die rekening had! Hij waarschijnlijk ook niet”.

Toen wist Inge het ook niet meer.

“Godsamme, en nou?” vraag ik.

Inge adviseert om naar de ING in Cuijk te gaan en daar te kijken wat de verdere mogelijkheden zijn.

Onderweg naar Cuijk bel ik mijn ex, maar dat mobiele nummer is niet meer in gebruik.

Ik app naar mijn nichtje of zij het nieuwe nummer van mijn ex misschien weet. Wellicht kan hij naar de ING in zijn dorp gaan en ik in Cuijk en kunnen we ieder – weet ik veel – honderd euro ofzo delen en dan de rekening opheffen?

In Cuijk zit een hele aardige meneer achter de balie. Hij geeft me een hand en een flesje water en hoort mijn verhaal aan. Hij vraagt om mijn ID, scant deze en moet grinniken.

Als hij mijn rekening vindt zegt hij “Het is een spaarloonrekening van Stork”.

Blij zeg ik, “Dat scheelt, dan is het van mij. Ik werkte daar. Hoef ik mijn ex ook niet lastig te vallen.”

Dan vraag ik of mijn ex die rekening misschien nog gebruikt?

De aardige meneer kan maar anderhalf jaar terugkijken, maar ziet dat er in anderhalf jaar niks mee is gebeurd.

In de periode daarvoor dan waarschijnlijk ook niet.

“Er is al twintig jaar niks mee gebeurd, ik wist niet eens dat die rekening bestond”, zeg ik tegen die aardige meneer.

“Hoeveel staat er nog op?” vraag ik.

“Drieëntwintighonderd euro."

"Zal ik het over maken naar je ABN-rekening en de rekening dan opheffen?” vraagt hij vriendelijk.

Ik begin hard te lachen en zeg, “Ja doe maar”.