Chinezen

Een vriend vroeg mij vandaag, “Gasten ontvangen, dat is toch geen zwaar of moeilijk werk?”.

Nee helemaal niet.

Maar het is wel divers.

Heel divers.

Zoals gisteren.

Ik krijg een aanvraag via AIRBNB. Dat is leuk. Dat kunnen mensen uit de hele wereld zijn.

Gisteren dus een Chinees.

Hij boekte gisterenmorgen, om ook gelijk diezelfde dag te komen.

Ik was op dat moment in de supermarkt dus reageerde gelijk via mijn telefoon met de opmerking dat de 9-persoons lodge wel erg groot was voor één persoon en met de vraag hoe laat hij van plan was te arriveren.

Dit kon nog weleens moeilijk gaan worden.

Tussen zijn tekens herkende ik 18:00 dus ik dacht “Ik heb tijd genoeg”.

Eenmaal thuis gekomen ging ik de boodschappen uitladen.

Ik werd al snel geconfronteerd met acht Chinezen die uit hun auto stapten.

Drie gingen rondlopen met hun mobiel en filmen. Alles filmen. Ook mij. Ook mijn boodschappen. Mijn auto. Alles.

Twee kwamen naast me staan. Zeiden niets. Keken gewoon naar mijn boodschappen en naar mij. Eentje zat nog net niet in de achterbak van mijn auto. De andere pakte de meloen die ik had gekocht, kneep erin, en legde deze terug in de achterbak.

Ik knikte vriendelijk.

Chinezen zijn een beetje gek.

Die ervaring heb ik al met andere Chinese gasten dus ik wacht rustig af tot de leider van de Chinezen naar me toe komt.

“Hello”, kwam eentje zeggen.

En hij wees zijn eigen foto aan op AIRBNB.

“Me”, zei hij er ter verduidelijking bij.

Verder kwam zijn Engels niet.

Dus Me en ik gingen de uitdaging van communicatie aan. Met mijn handen gebaarde ik dat ze achter me aan moesten lopen naar de lodge. Dat deed ongeveer de helft. De andere helft liep de tuin in. Twee gingen met hun camera naar onze veranda, één ging door mijn keukenraam naar binnen koekeloeren en één ging de haan na doen. Best goed, moet ik zeggen. De haan was verbijsterd.

De Chinezen hadden de grootste lol.

Nadat ik ze alles had laten zien, ze moeste grinniken bij de stapelbedden, deed ik twee duimen in de lucht onder het mom van “Alles ok?”.

Hun duimen gingen ook in de lucht.

Of ik nog wist waar een supermarkt was? Ik toetste de SPAR in op hun telefoon zodat ze daarnaartoe konden rijden.

Altijd leuk, een beetje commotie in een klein dorpje als Oeffelt met acht verdwaalde Chinezen.

Ik ging terug naar mijn eigen tuin om daar een paar Chinezen uit te vissen en terug naar de lodge te jagen.

Eenmaal naar de lodge gebracht moest ik er weer een paar uit de penthouse, vergaderzaal en de biljartkamer plukken.

Ik google-translate het woord “private” en “not for you, other guests” en liet ze dat lezen.

Het kwartje viel niet echt.

Even later moest Piet-Hein ze uit zijn schuur halen. Ze bleven ronddwalen. Ook Piet-Hein zei, “That is for you, THAT is your house, this is for other guests”.

Hoofd-Chinees kwam naar me toe met een tekst op zijn mobiel in translate waarin stond “I shower there?”, en hij wees naar een andere kamer.

“No, you shower in your own house”, typte ik weer terug in zijn telefoon.

Hij keek heel verbaasd. Geen idee of de Chinese vertaling klopte.

Dit leek niet echt te werken.

Uiteindelijk zijn Piet-Hein en ik maar wat deuren op slot gaan doen want we bleven overal Chinezen tegenkomen. De andere gasten hebben we ook maar even verwittigd dat ze niet raar moesten opkijken als er ineens een paar Chinezen bij hen in de jacuzzi zouden stappen. Gelukkig vonden die het hilarisch.

Na een tijdje werd het rustig. De Chinezen waren boodschappen doen en zijn daarna gaan koken en naar bed gegaan. Ze hebben de lodge verder best netjes achtergelaten en kwamen nog uitgebreid bedanken met buigingen en grinnikjes toen ze vanmorgen vertrokken. Op dat moment kwam de SPAR de boodschappen brengen voor de volgende gasten.

“Verrek”, zei de man van de SPAR, “Dat zijn die Chinezen van gisteren. Die kwamen vragen in welk schap ze de hasj konden vinden”.

Divers dus. Heel divers.