Het is ff niet anders

Er staat een huis op Funda waar we eventueel interesse in hebben.

Prijs: op aanvraag.

Er staat een telefoonnummer van de makelaar bij.

Ik bel het nummer maar krijg een antwoordapparaat.

Omdat het zaterdag is blijkt het kantoor gesloten, maar ik kan een 06-nummer bellen.

Ik bel het 06-nummer en krijg een voicemail.

“Laat uw nummer en naam achter en we bellen u zo spoedig mogelijk terug”.

Ik laat mijn naam en nummer achter.

Ze bellen niet terug.

Maandag bel ik opnieuw naar het kantoor en Diana neemt op.

Ik informeer naar de prijs van dat huis.

“Waarvan hangt u interesse in dat pand af?”, vraagt Diana.

“Van de prijs”, antwoord ik.

Vanaf dat moment heb ik niet zo’n hoge pet op van Diana.

“Nou”, zegt Diana, “Een punt een of een punt twee miljoen”.

“Pardon?” zeg ik.

Diana denkt dat ik haar niet goed heb verstaan dus ze herhaalt “Een punt een of een punt twee miljoen”.

“Goh, doe me dan maar een punt een”, antwoord ik.

Diana begrijpt me niet.

Ik leg uit dat haar baas, de makelaar, mogelijkerwijs een prutser is, of dat zij dat is.

Diana begrijpt me nog steeds niet.

“Heeft de makelaar gezegd “zeg maar een punt een of een punt twee”, of heb je dat zelf bedacht?”

Diana begrijpt me nog steeds niet.

“Diana, als ik naar de Kruidvat ga voor bodylotion en de kassière zegt tegen mij “Dat is dan elf of twaalf euro”, dan zeg ik altijd tegen haar “goh, dan doe maar elf”.

Diana legt nogmaals vriendelijk uit dat haar is verteld dat de prijs daar ergens tussen moet liggen en dat ze mij niet aardig vind.

Ik vind mezelf nu ook niet bijzonder aardig.

Maar ja, het is ff niet anders.